Eind deze zomer publiceerde het CBS een bericht met als kop: hogere werkdruk belangrijkste gevolg van personeelstekort.

Was daar een dure enquête voor nodig, vraag ik me dan gelijk af. Want iedereen snapt: als je hetzelfde werk met minder mensen moet doen, neemt de druk op die mensen toe.

Niks nieuws onder de zon dus.

Vervelend is dat er zo verdraaid weinig te doen lijkt aan de oorzaak (personeelstekort) om het gevolg (werkdruk) positief te beïnvloeden. Vrijwel iedere organisatie die ik spreek na corona geeft het bij me aan: “Mark, we kunnen de mensen gewoon niet vinden”.

Wat mij in zo’n artikel opvalt: in de hele tekst komt het woord ziekteverzuim niet één keer voor.

Een grote misvatting, want ziekteverzuim is hier onlosmakelijk mee verbonden.

Het is namelijk de ontbrekende schakel tussen werkdruk en personeelstekort.

Ik noem dit de Vicieuze Verzuimcirkel. 



Te weinig mensen (personeelstekort) leidt inderdaad tot een hogere werkdruk. Maar die hogere werkdruk leidt ook tot een grotere kans op uitval bij de mensen die nog wel aan het werk zijn, dus een hoger ziekteverzuim op termijn. En als er meer mensen ziek thuis zitten, wakkert dat het personeelstekort weer aan, enzovoorts.

Tot zover het slechte nieuws

Het goede nieuws is namelijk dat we met ziekteverzuim een variabele hebben toegevoegd die prima aan te pakken is. Waardoor de andere twee problemen direct en positief worden beïnvloed.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken is een hoog ziekteverzuim namelijk niet iets wat je overkomt.

Zeker niet in grote organisaties waarbij de toevalsfactor klein is. Nee, het is het gevolg van een haperende verzuimaanpak die leidt tot werknemers die veelal onnodig ziek thuis zitten.

Dat maakt dat verzuim een geweldige knop is om aan te draaien: omdat het dus beïnvloedbaar is en ook nog snel effect heeft. Slaag je er in om je verzuimaanpak te professionaliseren, dan zal niet alleen je verzuim dalen, maar worden ook het personeelstekort en de hoge werkdruk nog effetjes en passant opgelost. Win-win-win!