Het komt regelmatig voor dat de bedrijfsarts in zijn spreekuur terugkoppeling aangeeft dat een zieke werknemer niet voltijds kan werken. Er is dan sprake van een urenbeperking. Volgens de Standaard Verminderde Arbeidsduur (een standaard ontwikkeld in 2000 voor en door bedrijfs- en verzekeringsartsen) zijn er slechts drie goede redenen voor zo’n urenbeperking: energetisch, beschikbaarheid en preventief.

De zieke werknemer heeft klachtendie samen kunnen gaan met energieverlies. Mensen die bijvoorbeeld een hart- of longaandoening hebben, zijn vaak ook moe en dus (nog) niet instaat fulltime te werken.

De werknemer is niet voltijds beschikbaar voor werk omdat hij onder werktijd een behandeling ondergaat. Voorbeeld: werknemer ligt in het ziekenhuis of hij volgt een intensief revalidatietraject.

Situatie waarin voltijds werken tot overbelasting en vermoedelijk ziekte zal leiden en het dus verstandig is om dit niet te doen. Een workaholic, heeft een hartinfarct doorgemaakt, is daar goed van hersteld en denkt zijn oude werkpatroon weer op te pakken. De bedrijfsarts doet er verstandig aan zo iemand tegen zichzelf in bescherming te nemen.

Regelmatig kan iemand gelijk weer volledig aan de slag. Wees dan ook kritisch op de bedrijfsarts die te pas en te onpas een urenbeperking toekent. Tip: vraag hem eens of hij bekend is met de Standaard Verminderde Arbeidsduur.

Mark Idzinga, Mei 2011

The post Waarom de bedrijfsarts maar in 3 gevallen een urenbeperking mag geven appeared first on Midz.nl.