Klanten krijgen van mij veel vrijheid in hoe zij hun verzuimbegeleiding inrichten. Ik adviseer mijn klanten slechts, en kan ze niet dwingen bepaalde acties uit te voeren. Bovendien ben ik van mening dat het de werkgever zelf is die, met hulp van mij, de regie over de verzuimbegeleiding moet voeren. Het kan dus voor komen dat een zieke werknemer op verzoek van de werkgever een tijd lang niet gezien en gebeld wordt door mij of één van de bedrijfsartsen. Zo ook deze week.
Een klant van mij heeft een werknemer die inmiddels zes weken ziek thuis is, maar nog steeds niet door de bedrijfsarts is gezien. Na twee weken ziekte heb ik gevraagd of de werknemer niet door ons gezien moest worden, en dit verzoek (plus dringend advies) heb ik rond week 6 herhaald. “De werknemer heeft een helder ziektebeeld, dus vooralsnog zie ik geen reden om de zieke werknemer bij de bedrijfsarts langs te sturen”, was in het kort de reactie van de klant.
Waarom vind ik dit onverstandig en heb ik mijn klant geadviseerd om de werknemer op te laten roepen? 3 belangrijke redenen.
1. Om de klachten van de werknemer te objectiveren.
Bij een zieke werknemer die niet bij de bedrijfsarts is geweest, ontbreekt de grondslag voor loondoorbetaling. De zieke werknemer wil ondanks zijn afwezigheid loon door betaald krijgen. De bedrijfsarts is de enige persoon die kan en moet vaststellen of de afwezigheid van de werknemer door ziekte verklaard wordt en er dus recht is op loondoorbetaling tijdens ziekte.
2. Om een goede dossieropbouw te bewerkstelligen.
Het is een wettelijke verplichting (Wet verbetering Poortwachter) om binnen zes weken een probleemanalyse door de bedrijfsarts te laten opstellen. Daarnaast moeten werkgever en werknemer er alles aan doen om een zieke werknemer te reintegreren. Hoe langer er feitelijk niets gebeurt op reintegratiegebied, des te groter de kans op een sanctie van het UWV wanneer de werknemer na twee jaar nog steeds ziek blijkt te zijn. Ook eerder al kan een slecht dossier tegen je gaan werken. Stel je voor dat de arbeidsrelatie bekoelt (komt vaak voor bij langdurige ziekte) en je komt onverhoopt bij de rechter. Dan loop je een groot risico dat de rechter dit niet zal beoordelen als ‘ goed werkgeverschap’ .
3. Om inzicht te krijgen in de mogelijkheden van de werknemer.
Misschien is er daadwerkelijk sprake van ziekte, maar kan de werknemer ondanks deze ziekte zijn functie geheel of gedeeltelijk uitoefenen. De zieke werknemer is dan niet arbeidsongeschikt. Het is de bedrijfsarts die de beperkingen en mogelijkheden van de werknemer kan en moet aangeven. Misschien is de werknemer zelfs wel gebaat bij veel beweging en zou thuiszitten averechts kunnen werken. Denk hierbij bijvoorbeeld aan rugklachten.
Uiteraard, zoals ik al zei, is het de klant zelf die bepaalt of hij een zieke werknemer naar de bedrijfsarts stuurt. Ondanks mijn dringende advies de werknemer naar de bedrijfsarts te sturen, zit deze klant voorlopig in de wachtkamer, heeft hij niet langer de regie en draait hij volledig op voor de kosten. Het enige wat de klant nu kan doen is hopen dat de werknemer zich snel hersteld gaat melden.
© Mark Idzinga, april 2010
Leave a Reply